No visitors today!

Giardino delgi Aranci

Ik was in Rome afgelopen juni en IK WIL TERUG!!!!

Eén keer eerder was ik in Rome, maar dat mag geen naam hebben, want dat was maar een halve dag. Daar hebben we het maar niet meer over. Jarenlang waren we gebonden aan vakanties in het hoogseizoen.

Dit jaar konden we eerder met vakantie gaan en we besloten dan ook 3 1/2 dag van onze 3-weekse vakantie in Italië, Rome te bezoeken.

Veel uitzoek werk is eraan vooraf gegaan: wat willen wij zien in de slechts 3 1/2 dag. Met een paar gidsjes, veel artikelen van oude De Smaak van Italië magazines, heel veel web sites, boeken van de hand van Rosita Steenbeek en Google-Maps, heb ik toch een redelijk goede planning kunnen maken.

Op 23 juni om 12.30 uur arriveerden wij bij een Bed & Breakfast net even buiten het oude centrum. We namen de bus naar Termini en konden beginnen aan het ontdekken van deze prachtige stad. Wij realiseerden ons niet dat deze ontdekkingstocht wel eens anders zou kunnen uitpakken dan verwacht.

Het eerste hoogtepunt was: de Basilica di Santa Maria Maggiore. De kerk met die prachtige legende over de sneeuwval op 4 augustus ca. 352, waarop de maagd Maria aan Paus Liberius verschijnt en hem instrueert een kerk op de Esquilino te bouwen. Deze kerk stond echt hoog op ons verlanglijstje. Maar, daar aangekomen, zien we tal van dranghekken rond de kerk staan. Een vrachtwagen blokkeert de ingang. We kunnen niet naar binnen. Er lopen een aantal mannen in donkere pakken rond, die wij proberen aan te spreken. Echter zonder succes. Aan de zijkant van de kerk is een souvenir winkel. Daar vragen we waarom de kerk niet toegankelijk is. De man antwoord, dat Paus Benedictus die dag op bezoek zal komen en dat daarom de kerk voor publiek gesloten is. Oei, dat is even een dikke teleurstelling.

Het volgende doel is de Aventino en in het bijzonder het beroemde sleutelgat in de poort van de Maltezer ambassade. Wij willen onze eerste blik op de koepel van de Sint Pieter door dat sleutelgat gaan zien. Met de metro vanaf Cavour zijn we snel bij Circo Massimo. Een aangename wandeling voert ons langs het Circo Massimo en langzamerhand naar de top van de heuvel, via de prachtige rozentuinen, die overigens gesloten zijn.

Zicht op Rome vanaf Gianicolo

Bij de Maltezer ambassade aangekomen, treffen we gelukkig geen rij voor de poort aan, dus kunnen we gelijk een blik door het sleutelgat werpen. En wat zien we? Een mooie tuin met een pad dat vanaf de poort loopt, veel groen en bloemen en op het einde van het pad…….een bestelbusje! Alleen het uiterste puntje van de koepel van de Sint Pieter steekt boven het busje uit. Oké, we gaan wachten tot het busje vertrekt maar helaas, het busje blijft rustig staan. Wel vermaken wij ons stiekem om de reacties van de mensen die ook door het sleutelgat komen kijken. Er zit niets anders op om de koepel te gaan zien vanaf de Giardino degli Aranci, een stukje terug op de Aventino. En zo hebben we toch nog een mooi uitzicht op de stad en het Vaticaan. Maar…toch jammer van dat busje.

Een korte wandeling brengt ons in de wijk Trastevere, waar we eerst de Santa Cecilia in Trastevere willen bekijken. De legende over de heilige Cecilia intrigeert ons en dat niet alleen, de kerk moet ook prachtig zijn. We vinden de Santa Cecilia al snel en schrikken van de vele auto’s die voor de kerk geparkeerd staan. En jawel hoor er is een trouwpartij aan de gang. We sluipen zachtjes naar binnen, maar het is onmogelijk om de kerk uitgebreid te bezichtigen. Het zit ons niet mee op deze eerste dag in Rome.

Gelukkig gaat het de rest van de dag en avond wel goed. We stappen op de bus naar de volgende heuvel: de Gianicolo en hebben weer een prachtig uitzicht op de stad. Terug in Trastevere bezoeken we de Santa Maria in Trastevere en genieten van een heerlijke Romeinse maaltijd op één van de vele terrassen in de wijk.

Geen Sant

Tijdens één van de volgende dagen willen wij de prachtige Sant’Andrea al Quirinale door Gian Lorenzo Bernini ontworpen, gaan bezoeken. De deur is op slot. Er staat een Engelse toerist te wachten die ons vertelt dat de kerk om 16.00 uur open gaat. Het is dan 15.50 uur. Wij gaan 20 meter verderop in de schaduw van een boom wachten. Het wachten duurt lang en om 16.20 uur komt de Engelse toerist ons vertellen dat de deur even open gegaan is en een man verscheen met de mededeling: “No visitors today”. Tja, dit is Italia he?

We hebben 3 1/2 heerlijke dagen gehad in Rome en heel veel gezien. Lekker gegeten en gewoonweg genoten. Maar het knaagt. De hoogtepunten die voor ons gesloten waren, gaan we binnenkort alsnog bekijken.

 

Napels

Drukke Via Toledo

We zijn in Sud-Italia. Om precies te zijn in het mooie stadje Sorrento aan de baai van Napels. Sorrento is een uitstekende basis voor het bezoeken van verschillende hoogtepunten in het zuiden. De Amalfi-kust, Capri, Ischia, Pompeï, Vesuvius enz. En natuurlijk Napels. Op advies van onze gastheer Pasquale gaan we met de boot naar Napels.

Pasquale brengt ons naar de haven van Sorrento en na een half uur varen zetten we voet aan wal in het midden van de stad. Beter kan haast niet. Nu hadden we ons al een beetje voorbereid op het heftige verkeer in de stad via filmpjes op YouTube, maar in werkelijkheid is het allemaal nog erger.

Vanaf de Beverello haven lopen we via Piazza del Municipio de stad in en willen oversteken. Geen zebrapad te bekennen. Daar staan we dan: twee onzekere toeristen op leeftijd! Maar de redding is nabij. Een uiterst vriendelijke man spreekt ons in het Engels aan en vraagt of we misschien zouden willen oversteken. ‘Ja, dat willen we’. Hij pak ons bij de arm en stapt de straat op, terwijl hij zijn hand als stopteken omhoog steekt. En er vindt een wonder plaats. De auto’s stoppen één voor één. Zo komen we veilig naar de overkant. Mille grazie, signor.

En er vindt een wonder plaats. De auto’s stoppen één voor één

Napoliaanse Kerststal

We zijn van plan te proberen een beetje van de sfeer van de stad te proeven en niet als dwazen van het ene naar het andere museum of kerk te rennen. Hoewel, wij zouden heel graag een kijkje willen nemen in het vermaarde Teatro San Carlo. Maar helaas, het is alleen op zondag mogelijk om het theater te bezoeken voor een rondleiding. Een  beetje teleurgesteld steken we, nu zonder angst, de Via San Carlo over om een kijkje te nemen in de Galleria Umberto I. Deze prachtige shopping galerij  werd tussen 1887 en 1891 gebouwd naar het voorbeeld van de Galleria Vittorio Emanuele 2 in Milaan. Eigenlijk vinden wij deze galerij mooier. Er zijn een aantal leuke winkels en wij profiteren ook nog even van de ‘saldi’ voor het aanschaffen van een paar kledingstukken, made in Italy.

Dan lopen we naar de Via Toledo, waar een enorme drukte heerst. Snel zoeken we naar een wat rustiger deel van de stad en komen terecht in de Via San Gregorio Armeno. Daar bevinden zich werkplaatsen, waar kerststallen en toebehoren worden gemaakt. Het is prachtig te zien hoe de artiesten al dat moois maken. Daar kun je dus erg hebberig van worden.

Om de hoek in de Via San Biagio dei Librai, vinden we Pizzeria Vesi. Een klein eethuis, waar het af en aan loopt met mensen die pizza’s komen halen. Wij bestellen natuurlijk een pizza Magherita. DE pizza van Napels en werkelijk, we smullen. Het lukt ons meestal niet een hele pizza op te eten, maar dit keer lukte dat wonderwel.

Na wat omzwervingen in de smalle verkeervrije straten komen we uiteindelijk op de Piazza Plebiscito terecht waar we de prachtige Basilica di San Francesco di Paola bewonderen.

We besluiten ons allereerste bezoek aan Napels met een frisdrank op het terras van het beroemde Gran Café Gambrinus. Vele beroemdheden zijn ons voorgegaan en we genieten van het mensjes kijken. De wandeling terug naar de haven gaat nu een stuk relaxter, nu we weten hoe we ‘veilig’ moeten oversteken. Wat een avontuur.

http://www.youtube.com/watch?v=baoxCzDRtzk
http://www.teatrosancarlo.it/en.html

http://www.arteferrigno.it/english/enintro.htm
http://www.ferrarapastori.it/

http://www.vesi.it/index2.html
http://pizzerienapoli.altervista.org/vesi/

Sicilia – Ortigia – Siracusa

Duomo (Wikipedia)

De stad Siracusa biedt buiten de archeologische gebieden en het Museo Archeologico niet veel interessants. Het eiland Ortigia, dat het hart van Siracusa vormt, echter wel. De corso Umberto I verbindt Ortigia met het vaste land. Het eiland is voor het overgrote deel auto-vrij. Hier is alles heel goed te voet te bereiken.

We boekten een kamer in Bed & Breakfast Aretusa Vacanze. Het bevindt zich in Vicolo Zuccalà, dat eigenlijk niet meer dan een steeg is. De familie die dit B&B runt is ontzettend vriendelijk. Onze bagage wordt door iemand van het personeel naar de kamer gebracht. En dat hebben wij in jaren niet meer meegemaakt. De kamer op de 1ste verdieping ligt aan de straat (steeg) kant en is elegant ingericht, heeft een klein balkon en zelfs een bescheiden keukenblok. Ook ligt er een laptop voor ons klaar met WiFi. Wij hebben zelf een laptop mee, maar de service is ongekend.

B&B Aretusa Vacanze

Onze auto staat pal naast de beroemde Fonte Aretusa geparkeerd en mag daar blijven staan. Wij krijgen een officieel document, dat ons toestemming verleent van dat plekje gebruik te maken.

Wij gaan snel op verkenning uit. De Fonte Aretusa is een zoetwater bron en volgens de mythologie is het de belichaming van de nimph Arethusa. In de bron groeien papyrus planten en een eendenvolk heeft daar zijn woonplaats. De bron heeft ook veel aantrekkingskracht op de vele bruidsparen, waar de mooiste foto’s van de stelletjes gemaakt worden.

Vanaf ons B&B is het 2 minuten lopen naar Piazza Duomo, waar de prachtige barokke Duomo staat de schitteren. Tegenover de Duomo zijn verschillende terrassen, waar het goed toeven is. Smalle straten met tal van leuke winkels, maken het verblijf in Ortigia wel erg aangenaam.

Tempel van Apollo

Midden in de stad staan de resten van de Tempel van Apollo. De resten, in 1860 ontdekt, is gebouwd in de 6e eeuw v. C. en is daarmee de oudste Dorische tempel van West Europa. Eén van ons was niet onder de indruk. Tja!

Aan de west kant van Ortigia loopt de Passeggio Aretusa en ja daar vindt iedere avond de passeggiata plaats. “Zien en gezien worden”. Voor ons meer zien dan gezien worden, ha, ha. Kortom, Ortigia is een heerlijke stad, met niet erg veel toeristen, maar wel met veel restaurants en terrassen en een heel gezellige onbevangen sfeer. Wanneer je Sicilia bezoekt mag een bezoek aan Ortigia mag absoluut niet overgeslagen worden.

Sicilia – Siracusa – Neapolis

Teatro Greco

Deze stad in het zuiden van Sicilia wordt tegenwoordig Syracuse genoemd. Wij houden het graag op Siracusa, zoals de mensen in Siracusa dat ook doen. De stad heeft een sleutelrol gespeeld op het economisch en cultureel gebied. Dat de stad onder Griekse invloed heeft gestaan wordt zeer duidelijk door de barokke gebouwen en de historische monumenten, zoals het Griekse theater en de steengroeven.

Sicilia gaat gebukt onder een hittegolf en uitgerekend wij mogen daar van meegenieten. Voor een bezichtiging van de Archeologische vindplaatsen proberen wij zo vroeg mogelijk op pad te gaan. Eén van ons roept nog dat het veel te warm is om tussen oude stenen te lopen. Maar de ander is onverbiddelijk. Wij gaan het Teatro Greco (Griekse theater) bekijken.

Het Teatro Greco is één van de belangrijkste uit de Oudheid overgebleven theaters te wereld. En ondanks het feit dat het meer een ruïne is dan een theater, worden er nog steeds in de even jaren oude Griekse stukken opgevoerd. Wij waren er in een oneven jaar. Jammer.

Grotta del Museion

Langzaam lopen we naar de bovenzijde van het theater, langs de Votiefnissen, waarin votiefschilderingen voor Sircusaanse helden te zien zouden zijn. Verder naar boven komen we bij de Grotta del Museion aan. Heerlijk, want deze grot heeft een bassin waar het aquaduct in uitkwam. We nemen zeer verhit plaats op de rand van het bassin met de handen in het water en proberen wat af te koelen. En we genieten van het uitzicht. Eigenlijk zitten we daar prima zo maar uiteindelijk vervolgen we onze ontdekkingstocht naar het gedeelte dat Latomia del Paradiso wordt genoemd.

Orecchio Dioniso

Een mooi groen gebied met veel planten en citroenbomen. Daar zijn een aantal steengroeven, waarvan de belangrijkste het Oor van Dionysius of wel Orecchio Dioniso is.

De legende wil dat de tiran Dionysius dankzij de uitstekende akoestiek van deze grot kon horen wat zijn gevangenen tegen elkaar zeiden. Wanneer wij de grot binnenwandelen zijn er juist een paar gezinnen met kinderen, die dit verschijnsel met veel overgave uitproberen. En het klopt!

Eigenlijk zouden we voor de volledigheid nog een bezoek moeten brengen aan het graf van Archimedes en het Museo Archeologico Regionale, maar het is inmiddels zo warm geworden, dat we ervoor kiezen een boottocht langs de kust te gaan maken. Genoeg cultuur voor deze dag.

Meer informatie:

• http://www.italyguides.it/us/sicily_italy/syracuse/teatro_greco/greek_theater.htm
• http://www.italiantourism.com/museoarcheo.html

Opra dei Pupi – Siracusa Sicilia

Werkplaats

Sicilië heeft een lange en rijke traditie van het maken van marionetten en het opvoeren van zg. opera’s in de poppentheaters, verspreid over het eiland. Helaas zijn er tegenwoordig nogal wat theaters die genoodzaakt zijn te sluiten. Het theater in Trabia is dicht en die van Cefalù wordt ook bedreigd met sluiting. Palermo heeft haar theater gelukkig nog, samen met een museum waar een grote collectie van de poppen te bewonderen is. http://www.mancusopupi.it/

Wij zijn in Siracusa – Ortigia waar het Teatro dei Pupi nog steeds voorstellingen verzorgt. In de wijk  Giudecca op het schiereiland Ortigia bevinden zich dicht bij elkaar een klein maar mooi museum, een werkplaats waar de poppen nog met de hand gemaakt worden en het theater. http://www.pupari.com/default2.htm#

Museum

Het museum wordt eerst door ons bezocht. Het is niet groot maar heeft toch een aardige collectie. De hele cast van Pinokkio is aanwezig, verder veel soldaten en ridders en dieren en een traditionele Siciliaanse groep compleet met het typische paardenkar plus paard. Vervolgens bezoeken we de werkplaats vlakbij het theater. Wij kijken even, maar niet te lang, hoe een medewerker (ambachtsman) aan het werk is. Aan het plafond hangen delen van poppen en kostuums e.d. De kaartjes voor de voorstelling van die avond worden alvast gekocht.

Voorstelling in het Poppentheater

In de vroege avond begeven wij ons naar het theater. De kleine zaal loopt al snel vol, waarbij de kinderen vooraan mogen zitten. Hoewel niet ieder kind dat op prijs stelt. Dus er vinden dan toch weer wat verhuizingen plaats. De voorstelling kan beginnen.

Er wordt een traditionele opera opgevoerd. De niet Italiaans sprekende gasten krijgen op een A5je een vertaling van het verhaal in het Engels. Dat verhaal heeft niet zo veel om het lijf, maar het gaat hier om het spektakel. En dat is het. Natuurlijk gaan de ridders en soldaten met elkaar op de vuist. Oké, met zwaarden. De dame moet gered worden en uiteindelijk verliezen een aantal soldaten hun ledematen. Gruwelijk hoor, maar de armen en benen vliegen letterlijk door de lucht. De poppen zitten echt slim in elkaar. Na afloop is er een staande ovatie voor de spelers. Wij hopen dat de poppenspelers nog lang kunnen doorgaan met deze Siciliaanse traditie.

Villa San Michele – Anacapri – Axel Munthe

Beeldengalerij Villa San Michele

In Anacapri, de tweede stad van het eiland Capri gaan we Villa San Michele bezoeken. De villa was eigendom van de Zweedse arts Axel Munthe 1857 – 1949. Nadat Munthe zijn land verlaten had om eerst in Parijs zijn beroep uit te oefenen, komt hij tenslotte in Napels terecht om te helpen tijdens een cholera-epidemie. Op Capri bouwt hij uit brokstukken van het tot een ruïne vervallen paleis van keizer Tiberius zijn Villa San Michele. Over zijn leven en de bouw van de villa publiceerde hij het boek The Story of San Michele, http://www.villasanmichele.eu/en/the_story.

Marina Grande Capri

Via de Viale Axel Munthe bereiken we de villa en kunnen in alle rust van dit prachtige huis genieten. De villa bevat vele kunstwerken uit verschillende tijden en culturen. Via een stijlvolle loggia bereiken we de tuin met mooie bloeiende bloemen en planten. In de tuin staat een kleine kapel die wij ook kunnen bezoeken. Voor de kapel staat een Egyptisch Sphinx. En dan natuurlijk het uitzicht. Ook vanuit de tuin is er een mooi uitzicht op de Marina Grande van Capri. Na het overlijden van Axel Munthe verviel de villa aan de Zweedse staat, die de villa tot op heden nog steeds beheert.

We lopen terug over de Viale Axel Munthe naar hét parfumhuis van Capri: Carthusia. Daar maken we een keuze uit de vele heerlijke geuren. Het doosje wordt mooi door één van de aardige verkoopsters ingepakt en nadat er is betaald maken we aanstalte de winkel te verlaten. We worden opgeschrikt door een man op een fiets, heftig rinkelend met zijn fietsbel. Gelijk stuiven de 3 aanwezige verkoopsters met ieder een geurtje in de hand, de winkel uit.

Wat is het geval: Er is een groep toeristen in aantocht, op weg naar Villa San Michele en de bellende man waarschuwt zodoende de verkopers van de verschillende winkels in de straat, in de hoop de toeristen te verleiden tot aankoop van hun producten. Toch hebben de dames nog even tijd om ons uit te zwaaien.

Vanuit Anacapri rijden in de bus weer terug naar Capri stad. Een Canadese medepassagier merkt terecht op dat hier op Capri de beste buschauffeurs van de wereld zijn. We maken nog een mooie wandeling door Capri stad en dan is het helaas tijd om de laatste boot terug naar Amalfi op te zoeken.

Capri, wij komen nog wel eens een keertje terug!

Het boek The Story of San Michele is in een Nederlandse vertaling door Jan Koster, verkrijgbaar onder de titel: “Het verhaal van San Michele”
ISBN10 : 9086410220
ISBN13 : 9789086410220

Capri ontdekken

Top van de Monte Solaro

Na de heerlijke cappuccino op de Piazetta, nemen we de bus naar de tweede stad van Capri, Anacapri. De bussen zijn hier van een kleiner formaat. Grote bussen komen op de smalle wegen zeer zeker vast te zitten. Wat is Capri mooi. We krijgen onderweg schitterende uitzichten voorgeschoteld.

In Anacapri aangekomen besluiten we nu het nog rustig is, eerst naar de top van de Monte Solaro te gaan. Het hoogste punt van de Monte Solaro is 589 m. boven de zeespiegel. We zijn dan ook erg blij dat er een stoeltjeslift is, die ons naar boven brengt. Onderweg naar boven komen we mensen tegen die al weer op de terugweg zijn en aan sommigen kun je duidelijk zien, dat ze de trip met de stoeltjeslift niet erg prettig vinden. Wij hebben daar gelukkig geen last van.

Eenmaal boven moeten we helaas constateren dat het nogal heiig is, en dat we bv. Napels niet kunnen zien. Dat is jammer, maar niets aan te doen. Wel hebben we een redelijk zicht op de beroemde rotsen van Capri, de Faraglioni.

Er bevindt zich een bar met een terras op de top, waar we citroenlimonade van verse citroenen drinken. Hemels, zo lekker, dat we ondanks de hoge prijs, nog maar een glas bestellen.  We zoeken de stoeltjeslift weer op, en terug in Anacapri rijden we met de bus restaurant Add’O Riccio. Het restaurant staat hoog op de rotsen schuin boven de beroemde Grotta Azzura. Wij hebben de grot niet bezocht, omdat dat te veel tijd zou kosten. Door de drukte moet er lang gewacht worden voordat ieder op zijn beurt de grot in kan varen. Wij gaan gewoon lekker lunchen bij Il Riccio, zoals het restaurant tegenwoordig heet. http://www.ristoranteilriccio.com/home_en.html

Dobberende boten voor Grotta Azzura

Toen wij daar waren oogde het zeer rustiek, maar inmiddels heeft het restaurant een ware metamorfose ondergaan. Een absolute verbetering. Op het terras met uitzicht op de dobberende boten voor de grot, bestellen we natuurlijk een Insalata Caprese, dat kan niet anders en het is verrukkelijk. Vervolgens genieten we op advies van de chef, van een risotto di mare. Wat is het leven toch mooi. Zeer voldaan rijden we weer terug naar Anacapri.

Capri zien in 1 dag? Onmogelijk!

Tijdens de vakantie aan de Amalfi kust, wilden we ook graag een dag naar Capri. Natuurlijk kun je dat mooie eiland niet in één dag leren kennen, dus moest er een keuze gemaakt worden van de bijzonderheden, die we graag wilden bezoeken.

Op een forum op Tripadvisor kwamen we een vraag van iemand tegen die ook één dag op Capri te besteden had en om tips vroeg. Er kwam een antwoord van een Amerikaanse Capri kenner, die de vrouw aanraadde helemaal niet naar Capri te gaan. “Wanneer je slechts één dag naar Capri wil, blijf dan a.u.b. weg. Capri verdient toeristen die de tijd willen nemen om het eiland te verkennen! Wij voelden ons wel een beetje aangesproken, maar bleven toch bij ons plan. Gelukkig vonden we een ander antwoord, met goede tips.

Toen we eenmaal op Capri waren, konden we het niet misverstane antwoord van de Capri kenner wel begrijpen. Vanaf het vaste land worden veel dag trips naar Capri aangeboden. Heel veel groepen toeristen komen ’s morgens met de boot aan en worden dan door de gidsen in één dag over het eiland gejaagd. En zo zie je dan wat, maar niet zoals het echt zou moeten.

Na veel zoektochten op het Internet, maakten we thuis een programma en dat werkte heel goed. We wisten dat we niet alles konden gaan zien, maar dat zou een goede reden zijn, om er later weer naar toe te gaan. Dat gaat vermoedelijk in 2012 gebeuren en het is fijn om daar nu alvast naar uit te kijken.

La Piazetta

Die dag zorgden we ervoor de eerste boot naar Capri te nemen. Direct na aankomst in de Marina Grande kopen we  een openbaar vervoer dagkaart.

Bij de finicolare, die ons naar Capri stad zal brengen is het al behoorlijk druk. Maar binnen 10 minuten zijn we in de stad, waar we eerst naar Piazza Umberto 1 of te wel La Piazetta, lopen. Het kleine maar beroemde plein, waar zoveel bekende wereldburgers door de loop der jaren de terrassen bevolkten.

Hoewel heel prijzig drinken we toch een cappuccino op één van de terrassen. Even het sfeertje proeven. De groepen van de dag trips komen aan de lopende band langs het plein en worden gelijk de Via Vittorio Emanuelle III ingestuurd. Wij gaan de andere kant op. Het 1-daagse bezoek aan Capri kan beginnen.

Onze voorlopig laatste dag in Venetië

Cantine del Vino già Schiavi

Met het gidsje 100% Venetië in de hand gaan we met de vaporetto rechtstreeks naar de wijk Dorsoduro. Hier bevinden zich de belangrijkste gebouwen van de universiteit Ca’Foscari. Door de vele bars op de diverse pleinen heeft deze wijk een gezellige sfeer. Bij Cantine del Vino già Schiavi beginnen we eerst maar met een cappuccino. In de gids wordt aangeraden een prosecco met een cichèti te bestellen, maar daar is het nog een beetje te vroeg voor http://restaurants.uptake.com/blog/cantine-del-vino-gia-schiavi-venice-italy-wine-bar.html.

Via de vele bruggen en kades wandelen we naar de Gallerie dell’Accademia http://www.gallerieaccademia.org/sito/home.html. Het museum bezit werken van grote meesters zoals Bellini, Carpaccio, Tiepolo, Titaan en Veronese. Het mooie van dit alles was ook nog, dat het er heerlijk rustig was. Geen hordes mensen die je het liefst even weg duwt om een werk te kunnen zien.

Campo Santa Margherita

Oké, dat was genoeg cultuur voor die dag. Op Campo Santa Margherita genieten we op één van de terrassen van een heerlijke lunch. Wat een ontzettend gezellig plein. Opeens verschijnen er twee jonge mannen op het plein, die vervolgens een mime achtige voorstelling geven. Wat enig! Na enige tijd pakken ze hun spullen bijeen en verlaten het plein. Dit tot onze grote verbazing, want ze zijn niet eens met de pet rondgegaan!

We doorkruisen Dorsoduro en verdwalen prompt. Maar geen nood, je komt altijd wel weer ergens uit wat herkenbaar is. Nadat wij even op de trap van de Santa Maria della Salute hebben gezeten, steken we het kanaal over en mengen ons tussen de drommen toeristen.

’s Avonds sluiten we ons bezoek aan Venezia af, met een diner bij Ristorante Giorgione aan de Via Garibaldi http://www.ristorantegiorgione.it/eng/engindex.htm

Voor de laatste keer wandelen we naar het San Marco plein, waar op zeker 4 verschillende terrassen muziek gemaakt wordt. Het is niet verrassend te constateren, dat er meer mensen aan de rand van de terrassen staan dan dat er op de terrassen zitten, genietend van een drankje. Hier wordt veel geld voor de muziek gevraagd. Ondanks de gids 100% Venetië, hebben wij in totaal 3 dagen absoluut niet alles gezien. Dat is dan een mooie reden om ooit nog eens naar deze bijzondere stad terug te gaan!

Venezia – San Marco en Palazzo Ducale

Zicht op Palazzo Ducale

Na anderhalve dag in de buurt te zijn geweest, gunnen wij ons een bezoek aan het San Marco plein. Het werd tijd! En het plein is werkelijk prachtig met alleen maar indrukwekkende gebouwen. Waaronder de Duomo, Palazzo Ducale,  Biblioteca Marciana, de Torre dell’Orologio en natuurlijk de Campanile.

Wij bezoeken het Palazzo Ducale. Het palazzo, waar vele Venetiaanse regeringen hun zetel hadden, is op zich al prachtig, maar wij hebben eveneens geboekt voor de “Secret Itineraries” of the Doge’s Palace. Een rondleiding met gids door de ‘geheime zalen’  van het paleis. http://www.tickitaly.com/galleries/doges-palace-venice-tour.php En zo worden we een stuk wijzer over het regeren van toen. Tevens zien we die cel waar Giacomo Casanova gevangen heeft gezeten.

Blik vanaf de Brug der Zuchten op de Ponte della Paglia

Hij werd daar vastgezet wegens zijn amoureuze levensstijl. Het religieuze bewind zag dit als een belediging. In 1756 wist hij uit deze cel te vluchten. De cel van Casanova was echter wel behoorlijk luxe, want later bezoeken we de gevangenis waar het ‘gewone volk’  vast zat. We komen daar via de “Ponte dei Saspiri” of te wel de “brug der zuchten”. Zo genoemd naar het gezucht van de gevangenen.

Ponte dei Sospiri - Brug der Zuchten

Terwijl we op deze brug staan, kijken we naar buiten en hebben het zicht op de Ponte della Paglia. Op deze brug staan heel veel toeristen die op afstand de brug der zuchten staan te bekijken. Het zijn er zo veel, dat deze brug meer recht heeft de brug der zuchten te zijn. Het zuchten onder het gewicht van de toeristen.

Na de rondleiding krijgen wij de gelegenheid de rest van het palazzo te bekijken en genieten van de pracht en praal die daar te bewonderen is. Dit is echt een niet te missen hoogtepunt.